کرامات بوده اند و نمونه های منسجم انسان کامل، خلفای الهی در عالم خاکی، واسطه های فیض ربوبی، سرچشمه های معرفت و شناخت الهی هستند.

امام باقر علیه السلام، پنجمین ستاره درخشان از سلسله پاک و نورانی امامت؛ تجسمی از ارزشهای والای انسانی و كمالات اخلاقی بودند و همه لحظه ‌های زندگی درخشانشان، درسهای بزرگ انسانی را الهام می ‌بخشید. ایشان در همه ابعاد شخصیتی یک الگوی کامل هستند، و لقب ایشان که به آن شهره هستند، گواهی است، بر مرتبه والای علمی آن حضرت؛ "باقر العلوم" به معنای شکافنده دانشها.

امام باقر علیه السلام را می توان بنیانگذار حوزه علمی تشیع نامید. صحبت کردن در مقامات علمی و اخلاقی ایشان در این مختصر نمی گنجد؛ کتاب ها در اوصاف ایشان و زندگی پر برکتشان نوشته اند و هنوز هم می نویسند، چرا که آن چشمه های جوشان وحی خدا، تا ابد حرف برای گفتن دارند.
ما در اینجا چند توصیه اخلاقی از آن امام بزرگ -که درود خدا بر او باد- نقل می کنیم، باشد که چراغ راهمان باشد.

5 توصیه کلیدی برای درمان بداخلاقی های اجتماعی

ما برای زندگی در اجتماعمان و داشتن یک رابطه مطلوب و بدون آسیب، نیازمند یک الگوی رفتاری در جامعه هستیم. امام باقر علیه السلام تکلیف ما را در یک کلام پر بار و پر معنی روشن می کنند.
آن حضرت علیه السلام می فرماید: «وَ أُوصِیكَ بِخَمْسٍ إِنْ ظُلِمْتَ فَلَا تَظْلِمْ وَ إِنْ خَانُوكَ فَلَا تَخُنْ وَ إِنْ كُذِّبْتَ فَلَا تَغْضَبْ وَ إِنْ مُدِحْتَ فَلَا تَفْرَحْ وَ إِنْ ذُمِمْتَ فَلَا تَجْزَع» (تحف العقول، ص292)
[ای جابر!] تو را [در برخورد با مردم] به پنج چیز وصیت می كنم:

1. اگر بر تو ظلم و ستمی شد، تو ستم مكن؛
 2. اگر به تو خیانت كردند، تو خیانت نكن؛
3. اگر تكذیب شدی، غضب مكن؛
4. اگر مدح شدی، شاد مشو؛
5. اگر نكوهش شدی، بی تابی مكن.
امام باقر علیه السلام به ما می آموزند که در برخورد با مردم، رفتار ما لزوما نباید یک رفتار آینه وار باشد. نباید هر چه با ما کردند ما هم مقابله به مثل کنیم، بلکه ما باید اخلاقیات را مبنای رفتار خود قرار دهیم، هر چند سخت باشد. اما اگر تک تک ما به همین توصیه نورانی عمل کنیم، دیگر شاهد این همه زد و خورد، بی اخلاقی و بد اخلاقی های اجتماعی نخواهیم بود.